Paardenfotografie

Los galopperend over de hei, staand in een studio-opzet met donkere achtergrond, rijdend over een zonnige weide, niks is te gek. Ben je beginnend paardenfotograaf, of vind je het gewoon leuk om je eigen paard zo mooi mogelijk vast te leggen?  Hier zijn een paar trefwoorden die je ongetwijfeld al eens gehoord hebt, waarschijnlijk vaker zult gaan horen en hoe ze je kunnen helpen bij het maken van de juiste foto.
 
Scherptediepte
In het engels "depth of field", en met een puur letterlijke betekenis; datgene wat scherp wordt in de "diepte" van je foto.
Alles wat dichterbij of verder weg is, wordt onscherp of ronduit vervaagd. Dit kunnen we goed gebruiken om ons paard van het beeld te laten spatten!  Als het paard het belangrijkste onderwerp op je foto gaat zijn, stel je scherp op je paard (bij een vooraanzicht het hoofd, of de boeg.) Als je een spiegelreflex hebt, stel het diafragma getal zo laag mogelijk in, dan wordt de achtergrond des te vager.  Hoe kleiner dat getal (hoe wijder het uiteindelijke diafragma open staat), hoe kleiner het stuk scherptediepte in je foto. Heb je geen spiegelreflexcamera of een lens waarmee dit niet lukt maar wil je dit toch graag voor elkaar krijgen? Zet het paard dan zover mogelijk van een "dichte" achtergrond vandaan. (denk hierbij aan struiken/bomen, de bakrand, andere paarden etc)
 
Perspectief
Ofwel het in perspectief zien van iets. Dit is niet zomaar een uitspraak, voor een goede weergave van hoe je paard eruit ziet (of hoe jíj wilt dat het eruit komt te zien!), zijn een paar dingen handig om te onthouden. Hoe dichter de lens bij het paard is, hoe meer het perspectief vertekend zal zijn. Ga je op een afstand van een halve meter een foto van het paard maken? Dan lijkt het ongetwijfeld meer een stripfiguur met een enorme neus, lang hoofd en gekke dunne beentjes. Hier kun je uiteraard tijdens een artistiek moment gebruik van maken, maar wil je het paard zo charmant mogelijk op de foto krijgen; houd dan wat afstand, dan is de vertekening minimaal. Dit geldt ook verticaal, hoe hoger of later je staat, zal dit je beeld vertekenen. Zo maak je van een Shire een pony en andersom! Probeer met de camera op de hoogte van de boeg te staan, zo zal het paard zoveel mogelijk in verhouding op de foto komen.

Compositie
Compositie is heel belangrijk, de plaatsing van je onderwerp in je foto. Op het midden mikken en het paard altijd maar gecentreerd in beeld hebben, kan een beetje saai worden.
Er zijn tientallen verschillende composities waardoor je foto´s net een beetje extra krijgen. Een belangrijk onderdeel van compositie kan zijn; gebruik maken van "de regel van derden".
Dit is een soort balans in een beeld waardoor het aantrekkelijk gevonden wordt door degene die de foto bekijkt. Als je je foto in negen gelijke vakken zou verdelen is het voor de kijker fijn (niet altijd natuurlijk!) als twee-derde van de vakken gevuld zijn met landschap, en een-derde met lucht, of andersom. Als hierbij het belangrijkste punt van het onderwerp (het paardenlijf, bijvoorbeeld) een snijpunt van deze lijnen raakt, is dat voor de kijker veel fijner dan wanneer het standaard in het midden staat.

Dit kan je als geheugensteuntje gebruiken als je portretfoto's maakt, of het paard in een groter stuk landschap probeert vast te leggen. Maar net als met alle vormen van beeld en kunst; regels zijn er om te breken, je hóeft je er niet aan te houden.
 
Denk "out of the box" en vooral; wees creatief!
Maak je een fotoserie, voeg eens wat beeldvullende details toe voor meer variatie. Een wedstrijdpaard waar alleen een nek en een nette rij knotten van in beeld zijn, van een paard wat door een weide galoppeert kan je mooi details maken van bewegende benen of wapperende manen, laat je fantasie de vrije loop! 

www.amandamelchior.nl