Oren
Ooraandoeningen komen bij honden vrij veel voor. Irritatie in de oren uit zich vaak in één of meerdere van de volgende symptomen:
- met de kop schudden
- krabben aan het oor
- schuren aan de grond of voorwerpen
- veel bruin oorsmeer of pus aan de binnenkant van het oor
- vies ruikende oren
- pijn als iemand aan het oor komt
- verdikking van het oor
- het schuin houden van de kop
- evenwichtsstoornissen
- slechthorendheid / doofheid
Laat bij dergelijke symptomen uw hond altijd onderzoeken door uw dierenarts. De meest voorkomende oorzaken zijn onder andere oormijt, een oorontsteking, een allergie, een insectensteek of “iets” vreemds in het oor (zoals een teek, grasaar enz).
Oorontsteking
De meest voorkomende oorzaak van een oorontsteking is een verstoring van het evenwicht in de bacterie- en/of gisthuishouding in het oor. Vooral bij honden met afhangende of behaarde oren kan in het oor een voedingsbodem ontstaan waarin normaal gesproken onschuldige schimmels, gisten en bacteriën zich overmatig vermeerderen. Het gevolg hiervan is een overmatige productie van bruin en vies oorsmeer waardoor de gehoorgang verstopt kan worden en het oor ernstig kan beschadigen. Andere oorzaken van een oorontsteking zijn onder andere oormijt, een vreemd voorwerp in het oor, smalle bouw van het oor, zwemmen in vies water of een huidallergie. Honden die algemene huidproblemen hebben als gevolg van een allergie voor bepaalde stoffen in de omgeving of het voer, kunnen ook bijzonder gevoelig zijn voor het krijgen van een oorontsteking. Als uw hond iedere keer weer ontstekingen in zijn oren krijgt is het verstandig eens naar een dergelijke onderliggende oorzaak te laten kijken.
Ga bij het vermoeden van een oorontsteking altijd met uw hond naar uw dierenarts voor een juiste diagnose en behandeling. De dierenarts kan de oren van uw hond met een otoscoop onderzoeken op de aanwezigheid van oormijten of voorwerpen die niet in oren thuishoren, zoals een grasaartje en het oor schoonspoelen om de dikste ophoping van oorsmeer te verwijderen. Ook kan hij bepalen of het trommelvlies nog heel is en het dus veilig is om het oor te zalven. Als een oor met een kapot trommelvlies gezalfd wordt, kan de zalf namelijk in het middenoor terecht komen en daar ernstige schade aanrichten.
Oormijt
Oormijten (Otodectes cynotis) zijn lichtgrijze spinachtige parasieten die nauwelijks zichtbaar zijn en veel schade aan de binnenkant van de gehoorgang kunnen veroorzaken. Een hond met oormijt heeft heftige jeuk aan zijn oren, krabt veel en schudt met zijn hoofd. De oren zijn vies; u ziet vaak kleine zwarte puntjes (‘kolengruis’) en donkerbruin oorsmeer. Oormijt is heel erg besmettelijk (ook voor katten!) en wordt via direct contact tussen dieren overgedragen. Een goede en tijdige behandeling van oormijt door uw dierenarts kan veel ellende voorkomen.
Doofheid
Behalve door ouderdom, kan (tijdelijke) doofheid ook worden veroorzaakt door een oorontsteking, overmaat aan lawaai in de omgeving van de hond, beschadiging door een ongeluk, een aangeboren afwijking, hersenvliesontsteking of een tumor.
Wond aan de oren
Een wond aan de oren kan enorm bloeden. Het bloeden kunt u stelpen door de oren omhoog te doen en er een theedoek om heen te knopen. Een hevig bloedend oor is een spoedgeval waarmee u direct naar de dierenarts moet. Kleine wondjes kunt u heel goed behandelen met natuurlijke producten op basis van bijvoorbeeld Tea Tree, Geranium, Calendula of Hamamelis of een product als Betadine. Als de wond na een aantal dagen niet dicht is maar vochtig en etterig, raadpleeg dan uw dierenarts.
Bobbel aan het oor
Door te heftig schudden, krabben of door het stoten aan een voorwerp kan een bobbel in de oorflap ontstaan; dit is meestal een bloeduitstorting in het oor: een oorhematoom. Als het minder plotseling is ontstaan kan er ook sprake zijn van een abces of een tumor. Raadpleeg voor de behandeling hiervan uw dierenarts.
Kale plekken
Kale oren of kale plekjes op de oren kunnen het gevolg zijn erfelijke aanleg, een hormonale stoornis, maar ook van een schimmelinfectie of schurft. Kaalheid door erfelijke aanleg is niet te behandelen, voor de overige oorzaken zijn er diverse middelen verkrijgbaar. Een juiste diagnose door de dierenarts is echter een voorwaarde voor een effectieve behandeling.
