Magnesiumoxide

Magnesium is een belangrijk mineraal dat van belang is voor het zenuwstelsel en het draagt bij aan een normale werking van de spieren. Ook draagt het bij aan de vermindering van vermoeidheid, een goede elektrolytenbalans en aan de kwaliteit van het gebit. Als de drie bouwstenen van de botten (Calcium, Fosfor en Magnesium) niet op de juiste manier met elkaar in verhouding zijn, dan heeft dat consequenties voor de kwaliteit van de botten.

Magnesium-oxide bevat 60,3% magnesium en is voor 48% opneembaar door het lichaam.

Vormen magnesium
In voedingssupplementen wordt magnesium in veel verschillende vormen gebruikt. De verschillen zitten in opneembaarheid en het gehalte elementair magnesium. Vormen die minder goed door het lichaam worden opgenomen of een lager gehalte elementair magnesium bevatten zijn magnesiumchloride, -fosfaat, - acetaat, -sulfaat, en -carbonaat. Deze vormen zijn vaak goedkoper in aanschaf. Magnesiumcitraat is een heel goed opneembare vorm van magnesium, maar bevat slechts ca. 16% elementair magnesium. Magnesiumoxide is iets minder goed opneembaar dan magnesiumcitraat maar bevat maar liefst 60% elementair magnesium. Het verschil in effectiviteit is uitermate moeilijk te bepalen, en zal voornamelijk door ervaring van de gebruiker bepaald worden. 

Let op
Bij dieren met een slechte nierfunctie mag magnesium uitsluitend worden gegeven in overleg met de dierenarts!

Een tekort aan magnesium
Een tekort aan magnesium kan voor gespannen reacties zorgen, als gevolg van een verstoorde zenuwprikkeling. Zodra er een tekort aan magnesium in de spieren is, spreekt het lichaam de noodvoorraad aan. Dat betekent dat bot wordt afgebroken om daar magnesium uit te halen. Dat kan leiden tot allerlei blessures. Het bot wordt kwetsbaar en en ook de aanhechting van de pezen verzwakt. Nervositeit en prikkelbaarheid in samenhang met spierverkrampingen, verminderde deklust en spermakwaliteit, insulineresistentie met als gevolg hoefbevangenheid en allerlei vage lichamelijke klachten zonder aanwijsbare oorzaak worden vaak veroorzaakt door een magnesiumtekort.

Bij een tekort aan magnesium kan het lichaam magnesium vrijmaken wat opgeslagen is in het botweefsel. Als het magnesium wat vrijkomt echter bijvoorbeeld gebruikt wordt voor de spieren en niet voor het botweefsel, bevat het nieuwe bot minder magnesium dan voorheen het geval was. Dit wordt demineralisatie genoemd. Bij langdurige ernstige magnesiumtekorten zal het skelet niet meer van dezelfde goede kwaliteit zijn waardoor er makkelijker blessures ontstaan. Het is daarom belangrijk dat het rantsoen voldoende magnesium bevat.

Extra informatie over magnesium m.b.t. paarden

Magnesiumbehoefte
Basisbehoefte per dag per 100 kilo lichaamsgewicht:
 - Pony's en paarden in rust: 1,95 gram 
 - Sportpaarden: 1,9 - 3 gram

Een paard krijgt magnesium binnen via zijn voer en eventuele overschotten worden via de urine uitgeplast. Sportpaarden hebben een grotere behoefte aan magnesium. Door te zweten verliest een paard niet alleen zouten, maar ook magnesium. Hoe meer beweging en hoe meer zweet, hoe groter de behoefte aan magnesium. Magnesium komt vooral voor in gras en kwalitatief goed ruwvoer. Maar omdat de bodem steeds armer wordt, worden de gehaltes van belangrijke mineralen wel steeds lager. Paarden die aan de diarree zijn, overmatig zweten en paarden die veel zout opnemen zonder extra magnesium binnen te krijgen zijn extra gevoelig voor het ontstaan van een magnesiumtekort.

In de voeding is vaak te weinig magnesium aanwezig. Bij een stressgevoelig paard wordt de voorraad nog sneller opgebruikt. Uit recent onderzoek blijkt dat maar liefst 20% van de gezonde paarden een magnesiumgebrek heeft, voor zieke paarden loopt dit percentage zelfs op tot meer dan 50%. Uit hetzelfde onderzoek komt naar voren dat van bijna de helft van het onderzochte ruwvoer het magnesiumgehalte onder de minimumnorm ligt. Met alleen ruwvoer wordt dus in de helft van de gevallen onvoldoende magnesium gegeven. Maar ook krachtvoer bevat vaak of te weinig magnesium of verhoudingsgewijs te veel calcium. Calcium en magnesium hebben in het lichaam dezelfde bindingsplaatsen, waardoor bij een overmaat aan calcium het opgenomen magnesium via de nieren uitgescheiden wordt. Om een magnesiumtekort te voorkomen is het dus belangrijk een goed uitgebalanceerd krachtvoer te voeren; met én voldoende magnesium én een goede calcium/magnesium verhouding. De juiste Ca/Mg verhouding is 2-3:1, d.w.z. 2 tot 3 delen calcium en 1 deel magnesium. Een aanvullend voedingssupplement van magnesium kan ook een verrassend goed effect geven.